23 Nisan...

Banu CONKER, Hayata Dair, Banu Conker tüm Hayata Dair yazıları, 23 Nisan 2014 - Makaleler

Banu Conker

Çocukluğumda soğuk geçerdi 23 Nisan günleri. Törenlerde hep üşürdüm. O üşümenin birazı da tüylerim ürperdiği içindi sanırım. Saygı duruşu, İstiklal Marşı, şiirler...

Yıllar sonra 120 adlı filmi izlediğimde vatanı için ölümü göze alıp yollara düşen küçük çocuklara ağlamıştım sinema salonunda. Yetişkinliğin verdiği hayat gailelerinin arasında geçmişi unutuvermiştim, ama çocuğumu bu filme götürmenin, biraz da olsa geçmişi görsel olarak anlatmanın hafifliğini yaşamıştım aynı zamanda.

Cep telefonu ve internetin olmadığı zamanları çoğumuz artık düşünemiyoruz bile. Ama Türkiye’yi cumhuriyet yapan zamanlar bizim hiç bilmediğimiz yokluk zamanlarıydı. Bırakın cep telefonunu, televizyonu, insanların birbirleriyle haberleşebileceği telgraf vardı, artık sadece adını bildiğimiz. Ev telefonu kavramı bile yoktu.
Ve o günlerden bugünlere geldik. Sahip olduğumuzu düşündüğümüz, aradan kuşaklar geçtiği için bir çok şeyin yaşanmadığından değerinin bilinmediği bayramlar yaşıyoruz artık.

Bugünler sahip olmakla sahip çıkmak arasındaki farkı anladığımız günler. Ve 23 Nisan hep çocuk bayramı olarak kutlanmasına rağmen eksik kalmış bir bayram, çünkü bir de ulusal egemenlik için kutlanan bayram. O yüzden sadece çocukların değil, egemenliğin anlamını ruhunda hisseden, yaşamında deneyimleyen herkesin kutlaması gereken bir bayram. 23 Nisan hepimizin bayramı...

Özgürlüklerin kısıtlandığı, sorgulandığı, anne karnındaki bebekten ölüm döşeğindeki herkese kadar etkilendiği günlerdeyiz. 

Charles Dickens’ın 1800’lü yıllarda yazdığı İki Şehrin Hikayesi adlı romanı şöyle başlar: ‘Zamanların en iyisiydi... En kötüsü de. Akıl çağıydı, budalalık çağı da. İnanç çağıydı aynı zamanda, ama inkar çağıydı da. Bir taraftan aydınlık, bir taraftan karanlık bir mevsim yaşanıyordu. Umudun baharıydı, yeisin kışı... Her şeyimiz vardı, ama hiçbir şeyimiz yoktu. Hepimiz doğruca cennete gidiyorduk, ama hepimiz cehenneme de gidiyorduk. Kısaca o çağ bu devre öyle benziyordu ki, sesi en çok çıkan otoriteler iyisiyle kötüsüyle ikisinin mukayesesinin, sadece üstünlük bağlamında yapılmasında ısrar ediyorlardı.'

Aradan geçen yüzyıllara karşın hiçbir şey değişmiş görünmüyor, eğer değişecekse biz yapacağız bunu. İçimizdeki egemenlik tohumlarını ekerek, özgürlüğümüze sahip çıkarak yapacağız. Belki bir kişiye anlatacağız, belki yaptıklarımızı göstereceğiz, eyleme geçeceğiz. Ne yaparsak yapalım, yaptıklarımız çocuklarımız için olacak, çünkü Kızılderililerin dediği gibi bu dünyayı çocuklarımızdan ödünç aldık. Aldığımızdan daha iyi bırakmak boynumuzun borcu ve ancak egemenlikle başarılabilecek bir şey.

Hepimizin 23 Nisan’ı kutlu olsun, çocuk yaştakilere, yetişkinlerin içindeki çocuklara, egemenliğin tadını bilip sahip çıkanlara, bilmeyip ne olduğunu anlamayanlara da hissedebilmeleri için kutlu olsun.

Sevgilerimle

Yazan: Banu Conker - Hayata Dair  Makale yazı şiir öykü denemeBanu Conker'in tüm Hayata Dair yazıları

Banu Conker'in kişisel gelişim yazıları

Banu Conker Hayata Dair annelik yazıları

Banu Conker'in diğer Hayata Dair yazıları

Diğer makale, araştırma ve yazılardan

Hayata Dair yaşam